ေမေမ အတြက္ သားဆုိးကၽြန္ေတာ္

၁၉၈၁ ခုႏွစ္မွာ ငါ႔ကုိ ဒီကမာၻေၿမႀကီးေပၚေရာက္ေအာင္ ေမြးဖြားေပးလုိက္တာကေတာ႔ ငါ႔အေမေပါ႔...ဒီလိုနဲ႔ ေန႔ရက္ေတြအစားထုိးၿပန္၀င္လာရင္း ငါဟာအေတာင္စုံခဲ႔ၿပီေလ။
အထက္တန္းပညာေရးကုိ ေအာင္ၿမင္တဲ႔ေန႔က အေမ႔ရဲ႔ အၿပဳံးဟာ ႏွစ္ခါမရႏုိင္တဲ႔ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္လုိပါဘဲဗ်ာ..သကၠရာဇ္ေတြေၿပာင္းၿပီး စီးပြားေရးေလာကကုိ၀င္လာေတာ႔လည္းအေမဘဲသြန္သင္ဆုံးမလမ္းညႊန္ေပးခဲ႔တယ္။
ၿပကၡဒိန္တစ္ခုရဲ႔ ရက္စြဲတစ္ခ်ဳိ႔ မွာ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ဘုရင္ေခတ္ ရဲ႔ ေနာက္ဆုံးၿမဳိ႔ ကုိသြားၿပီး ပညာေတာ္သင္သြားခဲ႔တယ္ ဒါေပမဲ႔ အဲဒီအခ်ိန္ လူငယ္သဘာ၀အတုိင္းေပ်ာ္ရြင္မႈကုိ အတုိင္းအတာတစ္ခုထိေတာ႔ ရခဲ႔တယ္ေလ။
ေရႊၿမဳိ႔ေတာ္ကၿပန္လာေတာ႔ ေမေမ႔ရဲ႔ အၿပဳံးဟာ သန္းေခါင္ယံလမင္းလုိ ေအးခ်မ္းမႈအၿပည္႔နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ေၿပာသမွ်ကုိ နားေထာင္ေပးခဲ႔တယ္...ဒါေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေရႊၿမဳိ႔ေတာ္မွာ အေပ်ာ္ႀကဴးၿပီး လမ္းမွားေရာက္ခဲ႔တာကုိ အေမ မသိခဲ႔ဘူး ...
လူငယ္သဘာ၀အတုိင္းမူးယစ္ေဆးကုိ လက္တည္႔စမ္းမိခဲ႔တယ္...ကၽြန္ေတာ္မူးယစ္ေဆးရဲ႕ သားေကာင္ေတာ႔မၿဖစ္ခဲ႔ပါဘူး...ဘာေႀကာင္႔ ငါဒီအရာကို သုံးစြဲလဲလုိ႔ ကုိ႔ကုိ ကုိ အရင္ေမးႀကည္႔ေတာ႔ အေၿဖရွာမရဘူး။။ အက်ဳိးမရွိတဲ႔ ဒီမူးယစ္ေဆးကုိ
ကၽြန္ေတာ္ ကန္႔လန္႔ကာခ်ဖုိ႔ ႀကဳိးစားခဲ႔တယ္..ေအာင္ၿမင္စြာနဲ႔ ကန္႔လန္႕ ကာခ်ႏူိင္ခဲ႔တယ္...ကၽြန္ေတာ္မိသားစုက လူကုန္ထံအတုိင္းအ၀ုိင္းထဲက မဟုတ္ဘူး အလတ္တန္းစားထဲကပါ...ကၽြန္ေတာ္ ေက်ာင္းတက္ေတာ႔ ေမေမ႔ ရဲ႕ စုေငြေလးနဲ႔ ေက်ာင္းတက္ခဲ႔ရတယ္..
ဒါေတာင္ကၽြန္ေတာ္က မုိက္လုိက္ေသးတယ္..ကၽြန္ေတာ္ဘာေကာင္ၿဖစ္သြားလဲဆုိစဥ္းစားတာ ႀကည္႔ေပါ႔ဗ်ာ...


ပညာေရးကံမပါလုိ႔ဘဲလား.. မသိဘူး...ေရႊၿမဳိ႕ေတာ္ရဲ႕ ပညာေရးကုိ ဒုတိယႏွစ္မွာ ဘဲ ကၽြန္ေတာ္ဆုံးခန္းေရာက္ခဲ႔တယ္..အဲဒီအတြက္ အေမစိတ္မေကာင္းၿဖစ္ေနလားဆုိတာ ေဖာ္ၿပမႈမရွိခဲ႔ဘူးေလ..
(၂၀၀၃)ခုႏွစ္မွာ ကံႀကမၼာၿဂဳိလ္ဆုိးကဘယ္လုိအၿငဳိးနဲ႔ ၀င္လာလဲမသိဘူး ေမေမ႕ ရဲ႕ က်န္းမာေရးကေတာ္ေတာ္ ကုိ ဆုိးရြားခဲ႔တယ္..ဒါကုိကၽြန္ေတာ္ေလာေလာလတ္လတ္သိခြင္႔မရခဲ႔ဘူးေလ...ခရီးကၿပန္လာေတာ႔သူူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာ္က.."ေဟ႔ ေကာင္..မင္းအေမ..
က်န္းမာေရး သိပ္မေကာင္းဘူးတဲ႔" ကၽြန္ေတာ္႔ရင္ထဲကုိၿမားတစ္စင္း မွန္လုိက္သလုိ ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ ဖ်ားသြားတယ္..အိမ္ထဲ၀င္သြားေတာ႔ ေမေမ က ဟန္ေဆာင္ၿပဳံးနဲ႔ ဆီးႀကဳိတယ္ေလ..သူ႔မွာေရာဂါမရွိသလုိပုံစံနဲ႔ေပါ႔...
"သား...ခရီးပန္းရင္ ေမေမ အေအးေဖ်ာ္လုိက္မယ္ေလတဲ႔.." ကဲ ဘယ္ေလာက္ထိ ရင္ထဲမွာ ေႀကြကြဲ၀မ္းနည္းရလဲဗ်ာ..."
ေနာက္ေန႔မနက္ ထမင္းစားႀကေတာ႔ 'အေမ....အေမ႔ ေရာဂါဘာတဲ႔လဲ' လုိ႔ေမးေတာ႔တခါမွ မၿမင္ဘူးတဲ႔ အေမ႔ရဲ႔ မ်က္ႏွာက စီးဆင္လာတဲ႔ မ်က္ရည္ကုိ
ကၽြန္ေတာ္ၿမင္ေတြ႔လုိက္ရတယ္..' ဆရာ၀န္ကေၿပာတယ္ အဆုပ္ပြၿပီး ႏွလုံးအေပါက္က်ယ္တာတဲ႔' သားရယ္...ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္တုန္လႈပ္သြားတယ္...ေႏြ၊ မုိး၊ ေဆာင္း
ဆုိတဲ႔ ရာသီ ရဟတ္ႀကီးကုိစီးၿပီး ေမေမရဲ႔ ေရာဂါ ကုိေပ်ာက္ကင္းေအာင္ကုသခဲ႔ရတယ္..ေမေမ ဟာအရင္ကလုိ မဟုတ္ေတာ႔ဘူး ပိန္ပိန္ေသးေသးေလးနဲ႔ အဘြားႀကီးအုိေပါက္စေလး
ၿဖစ္သြားခဲ႔တယ္...ဒါေပမဲ႔ ေမေမ ဟာ ဘယ္ေတာ႔မွ စိတ္ဓါတ္မက်ဘူး....
ဒီလုိနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ေက်ာက္ေလာကမွာ ေက်ာက္ပြဲစားလုပ္လုိက္...ေစ်းေပါေပါ ေလးေတြ ေတြ႔ ရင္၀ယ္လုိက္ ေရာင္းလုိက္နဲ႔ ကုန္သည္တစ္ပုိင္း ပြဲစားတစ္ပုိင္းကုိေရာက္ခဲ႔တယ္
..ေငြေလး ရတာကုိအားမရဘဲ ၿဖစ္ေနတယ္..' သား တဲ႔ ဥစၥာဆုိတာ ကုိယ္နဲ႔ တန္မွ ရမွာတဲ႔ ' " ကုိကရခ်င္တဲ႔ ေလာဘႀကီးေလ ..သူကေၿပးေလဘဲတဲ႔ "
" အာ.. အေမကလည္း ဒါေတြ အေမ မသိပါဘူး " လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ ရုိင္းပ်စြာ ေၿပာခဲ႔ဘူးတယ္.. " ေအး..ငါ႔သား မင္းလမ္းမွား ေရာက္မွာဆုိးလုိ႔ ပူပန္ၿပီး အေမ ေၿပာတာ"
"အေမ..ကလည္း ေငြရွာတာ ဘဲ မပူပါနဲ႔ဗ်ာ"
"အင္း...မင္းမိဘ ၿဖစ္မွ သိမယ္ ငါ႔သား" တဲ႔ .......
ခုေခတ္စားေနတဲ႔ (၁)လုံး (၂) လုံး (၃)လုံး ေလာကထဲကုိ ကၽြန္ေတာ္ ရမၼက္အၿပည္႔နဲ႔ ေၿခစုံ ပစ္၀င္ခဲ႔တယ္..ပထမ (၁)ႏွစ္ (၂) ႏွစ္မွာေတာ႔ အၿပဳံးေတြေတာင္လုိပုံလုိ႔ေပါ႔....
ဒီေလာကထဲ ၀င္တာကုိ အေမ က ဘာတစ္ခုမွ ၀င္မကန္႔ကြက္ခဲ႔ဘူး..'ေငြ'ေလးကေဖာေဖာ သီသီနဲ႔ဆုိေတာ႔ အရာရာကုိ ေက်ာခုိင္းၿပီး အတၱက ငယ္ထပ္ေရာက္ေနခ်ိန္ေလ..မ်က္စိလည္တာလား?
လမ္းမွားလာတာလား? တည္႔တည္႔ ဘဲလား? မသိတဲ႔ ..ကံႀကမၼာ ၿဂဳိလ္ဆုိးက ေတာ္ေတာ္ကုိ ရုိက္ခတ္သြားတယ္..ရွိတာေလးလဲ ကုန္စင္ေအာင္ စားေသာက္သြားတယ္...ဗလာမဲ႔ ဘ၀ ကုိေရာက္
သြားတယ္....
စိတ္ညစ္ၿပီး အရက္ေတြေသာက္ေတာ႔ ေမေမ က 'ငါ႔သား မင္းဒီလုိဘဲ ေနေတာ႔မွာလားတဲ႔? "မင္းကုိ အေမ ေၿပာတယ္ေနာ္ ! ဘယ္အရာမွ လြယ္လြယ္နဲ႔ အလကားမရဘူး..သူမ်ားဟာ
လုိခ်င္ရင္ ကုိ႔ဟာလည္းေပးဆပ္ရမယ္တဲ႔" ဒါမွ သဘာ၀က်မွာတဲ႔ ! ခုဟာ မင္းက ဒီေငြေတြကုိ လြယ္လြယ္နဲ႔ ရေတာ႔ မင္းမကုန္ဘူးထင္တာ ကုိး...ဒီခုကုန္ေတာ႔ မင္းဘာလုပ္မလဲ မင္းစဥ္းစားေပါ႔"
တစ္ေလာ ကလုံးမွာ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ဘယ္သူ႔ကုိမွ မေတြ႔ခ်င္ ေလာက္ေအာင္ၿဖစ္ေနခ်ိန္ေလ..ဒါေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ေပးဆပ္ရမဲ႔ အေႀကြးေတြကုိ ေမေမဟာ သူ႔အတြင္းပစၥည္းေလးေတြကုိ ထုခြဲေရာင္း
ခ်ၿပီး...သားလူမုိက္အတြက္ ေပးဆပ္ေပးခဲ႔တယ္..' ငါ႔သား..မင္းစိတ္ဓါတ္က်ေနတာလား...စိတ္ဓါတ္က်တယ္ဆုိတာ လူေပ်ာ႔လူညံ႔ေတြရဲ႔ အလုပ္ပါ ငါ႔သားရယ္ " စိတ္ကုိ တင္းထားစမ္းပါ "
အလုပ္တစ္ခု မလုပ္ရေသးဘူး မၿဖစ္ႏုိင္ဘူးထင္တယ္ လုိ႔ မင္းစိတ္က ထင္ရင္ အဲဒီအလုပ္က ၿဖစ္လာႏူိင္ဦးမွာလား ?
"ေလာကမွာ မၿဖစ္ႏူိင္ဘူးဆုိတာ မရွိဘူး မၿဖစ္ေသးတာဘဲ ရွိတယ္ ငါ႔သားရယ္"
"မင္းေငြေတြကုိ မကုန္ဘူးလုိ႔ထင္ခဲ႔တာကုိး ....အားလုံးက အနိစၥေတြပါ " တဲ႔ "ခုခ်ိန္မွ စၿပီး မင္းရွာလုိ႔ရတဲ႔ "ေငြ" ကုိ မိဘအတြက္ ေဆြမ်ဳိးေတြအတြက္ လူအမ်ားအတြက္ၿဖစ္ေအာင္
ရွာပါငါ႔သားရယ္"
ေႀသာ္...အေမ..သား ဒီေလာက္ထိ မုိက္မဲခဲ႔ေပမဲ႔လည္း အေမဟာ ဘယ္ေတာ႔မွ မပစ္ပယ္ခဲ႔ဘူး သားေရွ႔က မားမားမတ္မတ္ ေၿဖရွင္းေပးခဲ႔တယ္....ဗုဒၶၿမတ္စြာေတာင္ မိဘေက်းဇူး
ကုိႏုိ႔ တစ္လုံးဖုိး ဘဲ ေက်ေအာင္ဆပ္ႏူိင္ခဲ႔တယ္... သားကေတာ႔ ေမ႔ေမ႔ ကုိ လက္သည္းခြံ ေလးေလာက္ေတာင္ဆပ္ႏူိင္ ပါ႔ဦးမလား အေမရယ္! အသက္အရြယ္အုိမင္းေလ ..အေမ႔ရဲ႔ ေက်းဇူးပုိႀကီးေလပါလား..
" ေမေမရယ္"…