ဒီေန႔ ေတာင္တန္းေတြေပၚကုိ ငါထပ္သြားရၿပန္ၿပီကြာ॥ရင္ထဲမွာေတာ႔ မသြားခ်င္ဘူး ဒါေပမဲ႔ အလုပ္ကအေရးႀကီးေတာ႔ သြားကုိသြားရမယ္လုိ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြက၀ုိင္းေၿပာႀကတယ္॥ ဘာေႀကာင္႔သြားရမွာ လဲလုိ႔ခင္ဗ်ားတုိ႔သိခ်င္မွာဘဲ ॥အေဖပုိင္ခဲ႔တဲ႔ လက္ဖက္ၿခံနဲ႔ လယ္ယာေၿမေတြအတြက္ေပါ႔ ॥ဒီေနရာကုိ ဦးေႏွာက္ထဲမွာ ဖ်က္ဆီးထားတာ (၁၀)ႏွစ္ေက်ာ္ရွိခဲ႔ ၿပီေလ။ ဒီလုိနဲ႔ မနက္(၄း၃၀)မွာ စတင္ထြက္ခဲ႔တယ္ ..သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္နဲ႔ေပါ႔ ..ၿပီးေတာ႔ ေၿမတုိင္းရုံး က အစ္ကုိႀကီးတစ္ေယာက္ရယ္ေလ..ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေတာင္ေပၚၿမဳိ႔ေလးကုိေက်ာ္ၿဖတ္ခ်ိန္ ေကာင္းကင္က ႀကယ္ေလးေတြမထေလာက္ေသးဘူး....ကၽြန္ေတာ္တုိ႔သုံးေယာက္က ကုိ႔စိတ္ကူးနဲ႔ကုိ အေတြးမ်ားစြာနဲ႔ေလွ်ာက္ေနမိတယ္.. ေႀကးနီးေတာင္ထိပ္လည္းေရာက္ေရာသတိၿပန္၀င္လာၿပီး ေၿမတုိင္းရုံးကအစ္ကုိႀကီးကုိ စကားစမိတယ္ ...'အစ္ကုိဒီခုကိစၥကမသြားလုိ႔မရဘူးလားလုိ႔ 'ေမးမိေတာ႔ သူက ဒါကေတာ႔ခင္ဗ်ားသေဘာတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔အတြက္စိတ္မေကာင္းၿဖစ္ေနတယ္...မင္းကလည္းကြာ သြားလုိက္ပါကြာ မင္းအတြက္ငါတုိ႔ေၿပာေနတာပါကြာတဲ႔...ဒါေပမဲ႔ဒီေနရာကုိကၽြန္ေတာ္သြားရင္ ကၽြန္ေတာ္အရမ္းခ်စ္ခင္ေလးစားရတဲ႔ အေဖကုိသတိရ မိတယ္..ဒါေႀကာင္႔ဒီေနရာကို ဦးေႏွာက္ထဲမွာ ဖ်က္ဆီးထားတာေပါ႔.. ကဲ...ေဟ႔ေကာင္ အေရွ႔ကေတာင္ေလးကုိေက်ာ္တက္ၿပီးရင္ငါတုိ႔ေရာက္ၿပီေဟ႔...လုိ႔သူငယ္ခ်င္းက ေအာ္ေၿပာလုိက္တယ္... ေ၀ါ..ကနဲတုိက္သြားတဲ႔ ေလႏုေအးကုိရႈရႈိက္ေနမိတယ္ ဒီေလေအး ေလးကုိ အေမရိကန္သမၼတ ေဂ်ာ႔ဘု ရွ္ လည္းမရႈဘူး ဘူး ...ပီကာဆုိလည္းမရဴရႈိက္ဖူး ဘူး ဒါေပမဲ႔ကၽြန္ေတာ႔ေဖေဖကေတာ႔ ရုိးအီေနေလာက္ၿပီထင္တယ္...ဟုိးတခ်ိန္ကေတာ႔ ဤေနရာေလးက ေဖ႔ေဖ႔ ရဲ့ အင္ပါယာေနရာေလးေတြေပါ႔.... ဒီလုိနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေရာက္ခ်င္ေနတဲ႔ ခရီးကုိေရာက္ၿပီ ....ေတာေတာင္ေလးေတြကုိ စြန္႔ခြာထားတာ ရာစုတခုရွိခဲ႔ တဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ေတာင္တန္းေလးေတြရဲ႔ဖမ္းစားၿခင္းကုိ ေခတၱခံလုိက္ရတယ္ ကၽြန္ေတာ္ေရာက္တဲ႔အခ်ိန္မွာ ေနေရာင္ၿခည္က ေတာင္ထိပ္ကေန ထုိးထြက္ေနလုိက္တာ မ်က္စိထဲမွာ ဘယ္လုိမွေမ႔လုိ႔မရတဲ႔ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္လုိပါဘဲ ႏွင္းၿမဴေတြကလည္း ေတာင္ခါးပန္းကုိပတ္ထားတာ နဂါးတစ္ေကာင္ ရစ္ပတ္ထားသလုိ....ေတာငွက္ေလးေတြ ရဲ႔ မနက္ခင္းသီခ်င္းကလည္းေတာ္ေတာ္ကုိ ဟဲေနလုိက္ႀကတာ...... ဒီအခ်ိ္န္မွာ ေၿမတုိင္းရုံးကအစ္ကုိႀကီးက ကဲရြာသူႀကီးကုိသြားေခၚတဲ႔ အဲရြာသူႀကီးေရာက္လာခ်ိန္မွာေတာ႔(ေကာ႔တလက္) စက္တစ္လုံးကုိခါးမွာ ခ်ိတ္ထားၿပီးေကာ႔ေတာ႔ေကာ႔ေတာ႔နဲ႔ေပါ႔ ဘယ္သူမွလူမထင္တဲ႔ပုံစံနဲ႔ေပါ႔
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လည္းအလုပ္အေႀကာင္းေဆြးေႏြးၿပီးေတာ႔ လုပ္ငန္းစမယ္ ၿမန္ၿမန္လုပ္ရင္ ေစာေစာအိမ္ေရာက္တာေပါ႔ဆုိၿပီးလုပ္ငန္းကုိစလုိက္ႀကတယ္. ေၿမတုိင္းရုံးက လူႀကီးက ေပႀကဳိးတစ္ေခ်ာင္းနဲ႔စၿပီးအလုပ္ရႈပ္ပါေလေရာ...ရြာသူႀကီးကလည္း ႀကဳိးစက ကုိင္ေပးရင္း ကၽြန္ေတာ္ က အေဖပုိင္ဆုိင္ခဲ႔ တဲ႔ ေနရာေတြကုိလုိက္ၿပတယ္ ဒီလုိနဲ႔ လက္ဖက္ၿခံေတြကုိစတုိင္းေတာ႔ ညီေလးမင္းရဲ ႔ ဧရိယာကေတာ္ေတာ္က်ယ္လွပါလားတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ကၿပန္ေၿပာလုိက္တယ္အစ္ကုိ လုိ႔ ဒါဟာအေဖပုိင္တဲ႔ေၿမေတြပါလုိ႔ခင္ဗ်ားမယုံရင္ ဒီသူႀကီးကုိေမးႀကည္႔လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္နည္းနည္းေအာ္မိသြားတယ္ထင္တယ္....ရြာသူႀကီးကလညး္ဟုတ္တယ္ဒါေတြဟာသူ႔အေဖပုိင္ဆုိင္တဲ႔ေၿမေတြၿခံေတြပါ.... ရြာသူႀကီးကလည္းအူေႀကာင္ေႀကာင္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ကုိလာေမးတယ္..ငါ႔တူ မင္းဘာလုပ္ေနတာလဲ ဒါေတြအားလုံးဟာမင္းအေဖပုိင္ဆုိင္တဲ႔ ဟာေတြတဲ႔...ဘာေႀကာင္႔ၿပန္လာတုိင္းေနရတာလဲတဲ႔ နားမလည္တဲ႔ပုံစံနဲ႔ေပါ႔။ စဥ္းစာတာႀကည္႔ပါ မိတ္ေဆြတုိ႔ေရ အရင္ကအေဖ ပုိင္ဆုိင္တဲ႔ ၿခံ၊လယ္ေၿမက ဧက ၂၀ ေက်ာ္ရွိတယ္ အေဖမေသခင္က အိမ္ေဘးမွာ မီးေလာင္ေတာ႔ ဂရမ္စာအုပ္ကုိဘယ္မွာသိမ္းထားမိသလဲ မႀကာခင္ကဆုံးသြားတဲ႔ မိခင္ေတာင္မသိလုိက္ရဘူး..သူငယ္ခ်င္းေတြက ေဟ႔ေကာင္မင္းအေဖပုိင္တဲ႔ ၿခံနားမွာ တရုတ္ေတြၿခံလာလုပ္ေနတယ္ မင္းသြားၿပီးမွ ၿခံကုိ စည္းရုိးေလးဘာေလးခပ္အုန္းဟ ေတာ္ႀကာမင္းဟာ ပါသြားဦးမယ္....ဆုိလုိ႔ သြားႀကည္႔ေတာ႔ ေဘးၿခံကသူေဌးက ေဖေဖပုိင္တဲ႔ ဧရိယာ တစ္ခ်ုဳိးေလာက္ကုိသိမ္းပုိက္သြားတယ္ ကၽြန္ေတာ္လည္း သက္ဆုိင္ရာကုိ ေၿပာေတာ႔ လည္းသိပ္ၿပီးမထူးၿခားပါဘူး...ပါသြားသာပါဘဲ..ဒါေႀကာင္႔ထပ္မပါသြားရေအာင္ဒီေန႔ ဤေနရာကုိ ေရာက္လာခဲ႔ရတာေပါ႔...ေဖေဖပုိင္ဆုိင္ေႀကာင္းစာရြက္စာတမ္းေတြ ရုံးမွာရွိပါလွ်က္နဲ႔ဘာေႀကာင္႔ၿပန္ ၿပီးတုိင္းေနရလဲဆုိတာေတာ႔သေဘာမေပါက္မိပါဘူး... ေၿမတုိင္းရုံးက အစ္ကုိႀကီးကုိေမးႀကည္႔ေတာ႔ အစ္ကုိ စာအုပ္ၿပန္လုပ္ရင္ ဘယ္လုိလုပ္မလဲလုိ႔...သူ က အစ္ကုိမင္းကုိ ၅ အုပ္ေလာက္ေတာ႔လုပ္ေပးႏုိင္တယ္တဲ႔ မင္းရဲ႔ ဧရိယာက ေတာ္ေတာ္ကုိႀကီး တယ္တဲ႔ ...ကၽြန္ေတာ္ကတစ္အုပ္ထဲလုပ္လုိ႔မရဘူးလားဆုိေတာ႔ ေအးညီေလးတဲ႔ မင္းတစ္အုပ္လုပ္ထားရင္ေတာ႔ က်န္တဲ႔ ဟာကုိေၿမလြတ္ရုိင္းဆုိၿပီးေတာ႔ သိမ္းႏုိင္တယ္တဲ႔...အင္း.... ခင္လုိ႔အားကုိမိတာမွားၿပီထင္တယ္......ဘယ္ေလာက္က်မလဲ ၅ အုပ္ဆုိ ေမးမိေတာ႔ အင္း.....(၅)သိန္းေလာက္ေတာ႔က်မယ္တဲ႔... ေအာင္မယ္ေလးဗ်ာ .....ဒီေငြ(၅)သိ္န္းဘယ္မွာသြားရွာရမွာလဲ....အင္းေတာ္ေတာ္ခက္တာဘဲ.....ဒီလက္ဖက္ၿခံေတြ ၊လယ္ယာေၿမေတြကုိ အေဖပုိင္ဆုိင္ေႀကာင္းကုိ တစ္ၿမဳိ႔လုံး..တစ္ရြာလုံး...ေၿမတုိင္းတစ္ရုံးလုံး သိတယ္ သိတာေတာင္မဟုတ္ဘူး ...စာရြက္စာတမ္းေကာအကုန္ရွိပါရက္နဲ႔ ဘာေႀကာင္႔ ၿပန္ၿပီးတုိင္းေနရတာလဲဆုိတာကုိေတာ႔ ဒီအခ်ိန္ထိ စဥ္းစားလုိ႔မရဘူး ...အင္းရွာရအုံးမွာေပါ႔ ေငြ(၅)သိ္န္း.....ရယ္...စဥ္းစားလုိ႔ရမိတာကေတာ႔ ္စိတ္ခ်မႈ လုံၿခဳံမႈဆုိတာဘာလဲ..!
Sunday, January 13, 2008
ယုံႀကည္ၿခင္း စိတ္ခ်ၿခင္း
Sunday, January 6, 2008
လူႀကီးလူေကာင္းစိတ္
တစ္ရက္မွာ ကၽြန္ေတာ႔ဆယ္တန္းတပည္႔ေတြက သူတုိ႔ကုိရုိက္ၿပီးဆုံးမဖုိ႔ တုိက္တြန္သည္။ဒါမွ ဆရာ႔ကုိေလးစားၿပီးအတန္းမွန္မွန္တက္မည္॥စာမွန္မွန္က်က္မည္ဟုေၿပာသည္။ဒါနဲ႔ကၽြန္ေတာ္ ဥပမာေလးေတြႏွင္႔ၿပန္ေၿပာရသည္။လူတစ္ေယာက္ကလူတစ္ေယာက္ကုိနာက်င္ေအာင္ၿပဴမူတာမေကာင္းေႀကာင္း။ဆရာႀကီးဦးေဖေမာင္တင္ဆုိရင္အသက္(၂၄)ႏွစ္မွာရန္ကုန္ေကာလိပ္..ပါဌိဘာသာဌာနမွာပါေမာကၡတာ၀န္္ထမ္းေဆာင္ခဲ႔ေႀကာင္း...ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဆုိရင္အသက္(၃၀)၀န္းက်င္မွာအမ်ားကေလးစားရတဲ႔ႏုိင္င႔ံေခါင္းေဆာင္ၿဖစ္ေနေႀကာင္း॥သူတုိ႔သင္ခန္းစာေတြနဲ႔ ႏွီးႏြယ္ေနတဲ႔ ဥပမာေတြႏွင္႔ခုိင္းႏႈိင္းေၿပာၿပရသည္။ဆယ္တန္းေက်ာင္းသားေတြဟာ ဆယ္တန္းေၿဖၿပီးလုိ႔ေအာင္စာရင္းထြက္တာႏွင္႔လူႀကီးၿဖစ္ၿပီ။ဘယ္တကၠသိုလ္ေလွ်ာက္မည္।ဘယ္ေမဂ်ာယူမည္ စသည္ၿဖင္႔ကုိယ္တုိင္ ဆုံးၿဖတ္ရေတာ႔မည္॥လူႀကီးၿဖစ္ေတာ႔မည္႔သူေတြကုိဆရာရုိက္နက္မဆုံးမခ်င္ေႀကာင္းၿပန္ေၿပာရသည္॥တစ္ေန႔ကေသာက္ေရအုိးစင္မွ ေရခပ္ေသာက္ၿပီးနံရံကုိတၿဗန္းၿဗန္းပက္သည္႔ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ကုိေခၚၿပီး "ကုိယ္ေသာက္မယ္႔ေရေလးမွခ်င္႔ခ်ိန္မခပ္ႏုိင္ရင္အနာဂတ္မွာရင္ဆုိင္ႀကဳံေတြ႔ရမည္႔အခက္အခဲၿပသာနာေတြကုိဘယ္လုိရင္ဆုိင္ေၿဖရွင္းႏုိင္မလဲ'ဟုေမးေတာ႔ထုိေက်ာင္းသားေလးေရာ၊က်န္အတန္းသားေတြပါၿငိမ္သက္သြားႀကသည္...
ကၽြန္ေတာ႔ဆီကုိ မိတ္ေဆြမ်ား မႀကာခဏလာေရာက္လည္ပတ္တတ္သည္။မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ကေရာက္လာတုိင္းဘယ္ေကာင္က ဘယ္လုိေက်းဇူးကန္းတာ။ဘယ္လုိမသိတတ္ဘူး။သူ႔တုန္းကဘယ္လုိကူညီထားတာ။ကုိယ္အကူအညီေတာင္း႔ေတာ႔ၿပန္လွည္႔မႀကည္႔ဘူး စသည္ၿဖင္႔ၿမည္တြန္ေသာက္တီးေနတတ္သည္။ဒါနဲ႔ကၽြန္ေတာ္က "ေနပါဦး၊ ခင္ဗ်ားလူတစ္ေယက္ကုိကူညီတယ္ဆုိတာ အခက္အခဲေတြ ေၿပလည္ပါေစေတာ႔ဆုိၿပိးေစတနာသန္႔သန္႔နဲ႔ကူညီခဲ႔တာမဟုတ္ဘူးလား"ကၽြန္ေတာ္က အဲသလုိေမးေတာ႔ထုိမိတ္ေဆြက ေငါက္ခနဲထၿပန္သြားသည္၊ကၽြန္ေတာ္႔ဆုိင္ေရွ႔မွာ ေႏြစံအိမ္လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ရွိသည္။တစ္ၿမဳိ႔လုံးဧ။္ ထင္ရွားေသာဆုိင္လက္တစ္ဖက္စာတြင္ ပါသည္ဟုေၿပာလွ်င္ ရႏုိင္ေကာင္းသည္॥ဆုိင္ရွင္ကုိထြန္းက ဆုိင္သန္႔ရွင္းသပ္ရပ္ပါေစေတာ႔ဆုိၿပီးခုံေအာက္မွာၿခင္းထားၿပီး ပလပ္စတစ္အိတ္စြပ္ေပးထားသည္॥ေရေႏြးက်န္သြန္လု႔ိရသည္..လက္သုတ္..ပါးစပ္သုတ္ၿပီးစကၠဴစေတြကုိအသာေလးေကာက္ထည္႔လုိက္ရုံ.....ဒါေပမဲ႔အခ်ိန္တန္လုိ႔ ႀကည္႔လုိက္လွ်င္ခုံေအာက္မွာစကၠဴစေဖြးေဖြးေတြကၿပန္႔ႀကဲေနသသည္။အမႈိက္စြန္႔ပစ္သည္႔ကိစေလးမွာပင္ကုိယ္႔ကုိယ္ကုိတာ၀န္ယူဖုိ႔လုိသည္။လူႀကီးလူေကာင္းစိတ္ဓါတ္ ရွိဖုိ႔လုိသည္။ေခတ္ေတြ၊စနစ္ေတြႏွင္႔မဆုိင္ဟုထင္သည္။မႀကာေသးခင္က ကၽြန္ေတာ႔မိတ္ေဆြရင္းတစ္ေယာက္သူ႔ဆိုင္တြင္းမွာ သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ရင္းေက်ာက္ႏွစ္ပြင္႔ေကာက္ေတြ႔သည္။တစ္ပြင္႔က ေၿခာက္ကရက္စီေလာက္ရွိမည္။ေဂၚႀကဳိးအသန္႔ေတြ ႏွစ္ပြင္႔ကုိသိန္းတစ္ရာ႔ငါးဆယ္ ေစ်းေပးၿပီးသားအသာေလးတိတ္တဆိတ္ ယူထားလွ်င္လည္းဘယ္သူမွသိမည္မဟုတ္။ဒါေပမဲ႔ ထုိမိတ္ေဆြက ဆုိင္ကယ္တစ္စီးနဲ႔ေက်ာက္ရွင္ကုိလွည္႔ပတ္ရွာသည္ ေက်ာက္ေကာက္ေတြ႔ထားသည္ ဟုနီးစပ္ရာေတြေၿပာခုိင္းသည္။ဘာလုိ႔ သည္ေလာက္ေလာေနတာလဲ အခ်ိန္တန္ သတင္းႀကားရင္လာယူမွာေပါ႔ ဟုေၿပာေတာ႔သည္ေလာက္တန္ဖုိးႀကီးတဲ႔ေက်ာက္ေတြလက္ထဲႀကာႀကာမထားခ်င္ဘူးၿပီးေတာ႔က်ခဲ႔သူခမ်ာဘယ္ေလာက္မ်ား ေသာကၿဖစ္ေနမလဲဟု သူကစာနာစိတ္ၿဖင္႔ၿပန္ေၿပာၿပသည္။ကၽြန္ေတာ္ဆုိရင္ ဒီေလာက္တန္ေႀကးမ်ားတဲ႔ပစည္္းႀကီးၿပန္ေပးဖုိ႔ဆုိ ေတာ္ေတာ္ဆုံးၿဖတ္ရခက္လိမ္႔မယ္ဟု ထုိမိတ္ေဆြကုိေၿပာၿပေတာ႔ "ေလာကမွာ ကုိယ္ပုိင္ဆုိင္ခြင္႔မရသင္႔တဲ႔ ပစည္းဥစာဆုိတာရွိတယ္။ကုိယ္ပုိင္ဆုိင္ခြင္႔မရွိတာကုိ ပုိင္ဆုိင္ခြင္႔ရခ်င္ေနရင္စမွားေတာ႔တာပဲ။ကုိယ္႔အတြက္လည္းမေကာင္းဘူး ဟုထုိမိတ္ေဆြက တုိးတုိးသက္သာၿပန္ေၿပာသည္။ကၽြန္ေတာ္က ထုိမိတ္ေဆြကုိ စိတ္ထဲမွ အႀကိမ္ႀကိမ္ဦးညြတ္ေနမိေတာ႔သည္။
ကၽြန္ေတာ႔ဆီကုိ မိတ္ေဆြမ်ား မႀကာခဏလာေရာက္လည္ပတ္တတ္သည္။မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ကေရာက္လာတုိင္းဘယ္ေကာင္က ဘယ္လုိေက်းဇူးကန္းတာ။ဘယ္လုိမသိတတ္ဘူး။သူ႔တုန္းကဘယ္လုိကူညီထားတာ။ကုိယ္အကူအညီေတာင္း႔ေတာ႔ၿပန္လွည္႔မႀကည္႔ဘူး စသည္ၿဖင္႔ၿမည္တြန္ေသာက္တီးေနတတ္သည္။ဒါနဲ႔ကၽြန္ေတာ္က "ေနပါဦး၊ ခင္ဗ်ားလူတစ္ေယက္ကုိကူညီတယ္ဆုိတာ အခက္အခဲေတြ ေၿပလည္ပါေစေတာ႔ဆုိၿပိးေစတနာသန္႔သန္႔နဲ႔ကူညီခဲ႔တာမဟုတ္ဘူးလား"ကၽြန္ေတာ္က အဲသလုိေမးေတာ႔ထုိမိတ္ေဆြက ေငါက္ခနဲထၿပန္သြားသည္၊ကၽြန္ေတာ္႔ဆုိင္ေရွ႔မွာ ေႏြစံအိမ္လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ရွိသည္။တစ္ၿမဳိ႔လုံးဧ။္ ထင္ရွားေသာဆုိင္လက္တစ္ဖက္စာတြင္ ပါသည္ဟုေၿပာလွ်င္ ရႏုိင္ေကာင္းသည္॥ဆုိင္ရွင္ကုိထြန္းက ဆုိင္သန္႔ရွင္းသပ္ရပ္ပါေစေတာ႔ဆုိၿပီးခုံေအာက္မွာၿခင္းထားၿပီး ပလပ္စတစ္အိတ္စြပ္ေပးထားသည္॥ေရေႏြးက်န္သြန္လု႔ိရသည္..လက္သုတ္..ပါးစပ္သုတ္ၿပီးစကၠဴစေတြကုိအသာေလးေကာက္ထည္႔လုိက္ရုံ.....ဒါေပမဲ႔အခ်ိန္တန္လုိ႔ ႀကည္႔လုိက္လွ်င္ခုံေအာက္မွာစကၠဴစေဖြးေဖြးေတြကၿပန္႔ႀကဲေနသသည္။အမႈိက္စြန္႔ပစ္သည္႔ကိစေလးမွာပင္ကုိယ္႔ကုိယ္ကုိတာ၀န္ယူဖုိ႔လုိသည္။လူႀကီးလူေကာင္းစိတ္ဓါတ္ ရွိဖုိ႔လုိသည္။ေခတ္ေတြ၊စနစ္ေတြႏွင္႔မဆုိင္ဟုထင္သည္။မႀကာေသးခင္က ကၽြန္ေတာ႔မိတ္ေဆြရင္းတစ္ေယာက္သူ႔ဆိုင္တြင္းမွာ သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ရင္းေက်ာက္ႏွစ္ပြင္႔ေကာက္ေတြ႔သည္။တစ္ပြင္႔က ေၿခာက္ကရက္စီေလာက္ရွိမည္။ေဂၚႀကဳိးအသန္႔ေတြ ႏွစ္ပြင္႔ကုိသိန္းတစ္ရာ႔ငါးဆယ္ ေစ်းေပးၿပီးသားအသာေလးတိတ္တဆိတ္ ယူထားလွ်င္လည္းဘယ္သူမွသိမည္မဟုတ္။ဒါေပမဲ႔ ထုိမိတ္ေဆြက ဆုိင္ကယ္တစ္စီးနဲ႔ေက်ာက္ရွင္ကုိလွည္႔ပတ္ရွာသည္ ေက်ာက္ေကာက္ေတြ႔ထားသည္ ဟုနီးစပ္ရာေတြေၿပာခုိင္းသည္။ဘာလုိ႔ သည္ေလာက္ေလာေနတာလဲ အခ်ိန္တန္ သတင္းႀကားရင္လာယူမွာေပါ႔ ဟုေၿပာေတာ႔သည္ေလာက္တန္ဖုိးႀကီးတဲ႔ေက်ာက္ေတြလက္ထဲႀကာႀကာမထားခ်င္ဘူးၿပီးေတာ႔က်ခဲ႔သူခမ်ာဘယ္ေလာက္မ်ား ေသာကၿဖစ္ေနမလဲဟု သူကစာနာစိတ္ၿဖင္႔ၿပန္ေၿပာၿပသည္။ကၽြန္ေတာ္ဆုိရင္ ဒီေလာက္တန္ေႀကးမ်ားတဲ႔ပစည္္းႀကီးၿပန္ေပးဖုိ႔ဆုိ ေတာ္ေတာ္ဆုံးၿဖတ္ရခက္လိမ္႔မယ္ဟု ထုိမိတ္ေဆြကုိေၿပာၿပေတာ႔ "ေလာကမွာ ကုိယ္ပုိင္ဆုိင္ခြင္႔မရသင္႔တဲ႔ ပစည္းဥစာဆုိတာရွိတယ္။ကုိယ္ပုိင္ဆုိင္ခြင္႔မရွိတာကုိ ပုိင္ဆုိင္ခြင္႔ရခ်င္ေနရင္စမွားေတာ႔တာပဲ။ကုိယ္႔အတြက္လည္းမေကာင္းဘူး ဟုထုိမိတ္ေဆြက တုိးတုိးသက္သာၿပန္ေၿပာသည္။ကၽြန္ေတာ္က ထုိမိတ္ေဆြကုိ စိတ္ထဲမွ အႀကိမ္ႀကိမ္ဦးညြတ္ေနမိေတာ႔သည္။
Subscribe to:
Posts (Atom)
