တစ္ရက္မွာ ကၽြန္ေတာ႔ဆယ္တန္းတပည္႔ေတြက သူတုိ႔ကုိရုိက္ၿပီးဆုံးမဖုိ႔ တုိက္တြန္သည္။ဒါမွ ဆရာ႔ကုိေလးစားၿပီးအတန္းမွန္မွန္တက္မည္॥စာမွန္မွန္က်က္မည္ဟုေၿပာသည္။ဒါနဲ႔ကၽြန္ေတာ္ ဥပမာေလးေတြႏွင္႔ၿပန္ေၿပာရသည္။လူတစ္ေယာက္ကလူတစ္ေယာက္ကုိနာက်င္ေအာင္ၿပဴမူတာမေကာင္းေႀကာင္း။ဆရာႀကီးဦးေဖေမာင္တင္ဆုိရင္အသက္(၂၄)ႏွစ္မွာရန္ကုန္ေကာလိပ္..ပါဌိဘာသာဌာနမွာပါေမာကၡတာ၀န္္ထမ္းေဆာင္ခဲ႔ေႀကာင္း...ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဆုိရင္အသက္(၃၀)၀န္းက်င္မွာအမ်ားကေလးစားရတဲ႔ႏုိင္င႔ံေခါင္းေဆာင္ၿဖစ္ေနေႀကာင္း॥သူတုိ႔သင္ခန္းစာေတြနဲ႔ ႏွီးႏြယ္ေနတဲ႔ ဥပမာေတြႏွင္႔ခုိင္းႏႈိင္းေၿပာၿပရသည္။ဆယ္တန္းေက်ာင္းသားေတြဟာ ဆယ္တန္းေၿဖၿပီးလုိ႔ေအာင္စာရင္းထြက္တာႏွင္႔လူႀကီးၿဖစ္ၿပီ။ဘယ္တကၠသိုလ္ေလွ်ာက္မည္।ဘယ္ေမဂ်ာယူမည္ စသည္ၿဖင္႔ကုိယ္တုိင္ ဆုံးၿဖတ္ရေတာ႔မည္॥လူႀကီးၿဖစ္ေတာ႔မည္႔သူေတြကုိဆရာရုိက္နက္မဆုံးမခ်င္ေႀကာင္းၿပန္ေၿပာရသည္॥တစ္ေန႔ကေသာက္ေရအုိးစင္မွ ေရခပ္ေသာက္ၿပီးနံရံကုိတၿဗန္းၿဗန္းပက္သည္႔ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ကုိေခၚၿပီး "ကုိယ္ေသာက္မယ္႔ေရေလးမွခ်င္႔ခ်ိန္မခပ္ႏုိင္ရင္အနာဂတ္မွာရင္ဆုိင္ႀကဳံေတြ႔ရမည္႔အခက္အခဲၿပသာနာေတြကုိဘယ္လုိရင္ဆုိင္ေၿဖရွင္းႏုိင္မလဲ'ဟုေမးေတာ႔ထုိေက်ာင္းသားေလးေရာ၊က်န္အတန္းသားေတြပါၿငိမ္သက္သြားႀကသည္...
ကၽြန္ေတာ႔ဆီကုိ မိတ္ေဆြမ်ား မႀကာခဏလာေရာက္လည္ပတ္တတ္သည္။မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ကေရာက္လာတုိင္းဘယ္ေကာင္က ဘယ္လုိေက်းဇူးကန္းတာ။ဘယ္လုိမသိတတ္ဘူး။သူ႔တုန္းကဘယ္လုိကူညီထားတာ။ကုိယ္အကူအညီေတာင္း႔ေတာ႔ၿပန္လွည္႔မႀကည္႔ဘူး စသည္ၿဖင္႔ၿမည္တြန္ေသာက္တီးေနတတ္သည္။ဒါနဲ႔ကၽြန္ေတာ္က "ေနပါဦး၊ ခင္ဗ်ားလူတစ္ေယက္ကုိကူညီတယ္ဆုိတာ အခက္အခဲေတြ ေၿပလည္ပါေစေတာ႔ဆုိၿပိးေစတနာသန္႔သန္႔နဲ႔ကူညီခဲ႔တာမဟုတ္ဘူးလား"ကၽြန္ေတာ္က အဲသလုိေမးေတာ႔ထုိမိတ္ေဆြက ေငါက္ခနဲထၿပန္သြားသည္၊ကၽြန္ေတာ္႔ဆုိင္ေရွ႔မွာ ေႏြစံအိမ္လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ရွိသည္။တစ္ၿမဳိ႔လုံးဧ။္ ထင္ရွားေသာဆုိင္လက္တစ္ဖက္စာတြင္ ပါသည္ဟုေၿပာလွ်င္ ရႏုိင္ေကာင္းသည္॥ဆုိင္ရွင္ကုိထြန္းက ဆုိင္သန္႔ရွင္းသပ္ရပ္ပါေစေတာ႔ဆုိၿပီးခုံေအာက္မွာၿခင္းထားၿပီး ပလပ္စတစ္အိတ္စြပ္ေပးထားသည္॥ေရေႏြးက်န္သြန္လု႔ိရသည္..လက္သုတ္..ပါးစပ္သုတ္ၿပီးစကၠဴစေတြကုိအသာေလးေကာက္ထည္႔လုိက္ရုံ.....ဒါေပမဲ႔အခ်ိန္တန္လုိ႔ ႀကည္႔လုိက္လွ်င္ခုံေအာက္မွာစကၠဴစေဖြးေဖြးေတြကၿပန္႔ႀကဲေနသသည္။အမႈိက္စြန္႔ပစ္သည္႔ကိစေလးမွာပင္ကုိယ္႔ကုိယ္ကုိတာ၀န္ယူဖုိ႔လုိသည္။လူႀကီးလူေကာင္းစိတ္ဓါတ္ ရွိဖုိ႔လုိသည္။ေခတ္ေတြ၊စနစ္ေတြႏွင္႔မဆုိင္ဟုထင္သည္။မႀကာေသးခင္က ကၽြန္ေတာ႔မိတ္ေဆြရင္းတစ္ေယာက္သူ႔ဆိုင္တြင္းမွာ သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ရင္းေက်ာက္ႏွစ္ပြင္႔ေကာက္ေတြ႔သည္။တစ္ပြင္႔က ေၿခာက္ကရက္စီေလာက္ရွိမည္။ေဂၚႀကဳိးအသန္႔ေတြ ႏွစ္ပြင္႔ကုိသိန္းတစ္ရာ႔ငါးဆယ္ ေစ်းေပးၿပီးသားအသာေလးတိတ္တဆိတ္ ယူထားလွ်င္လည္းဘယ္သူမွသိမည္မဟုတ္။ဒါေပမဲ႔ ထုိမိတ္ေဆြက ဆုိင္ကယ္တစ္စီးနဲ႔ေက်ာက္ရွင္ကုိလွည္႔ပတ္ရွာသည္ ေက်ာက္ေကာက္ေတြ႔ထားသည္ ဟုနီးစပ္ရာေတြေၿပာခုိင္းသည္။ဘာလုိ႔ သည္ေလာက္ေလာေနတာလဲ အခ်ိန္တန္ သတင္းႀကားရင္လာယူမွာေပါ႔ ဟုေၿပာေတာ႔သည္ေလာက္တန္ဖုိးႀကီးတဲ႔ေက်ာက္ေတြလက္ထဲႀကာႀကာမထားခ်င္ဘူးၿပီးေတာ႔က်ခဲ႔သူခမ်ာဘယ္ေလာက္မ်ား ေသာကၿဖစ္ေနမလဲဟု သူကစာနာစိတ္ၿဖင္႔ၿပန္ေၿပာၿပသည္။ကၽြန္ေတာ္ဆုိရင္ ဒီေလာက္တန္ေႀကးမ်ားတဲ႔ပစည္္းႀကီးၿပန္ေပးဖုိ႔ဆုိ ေတာ္ေတာ္ဆုံးၿဖတ္ရခက္လိမ္႔မယ္ဟု ထုိမိတ္ေဆြကုိေၿပာၿပေတာ႔ "ေလာကမွာ ကုိယ္ပုိင္ဆုိင္ခြင္႔မရသင္႔တဲ႔ ပစည္းဥစာဆုိတာရွိတယ္။ကုိယ္ပုိင္ဆုိင္ခြင္႔မရွိတာကုိ ပုိင္ဆုိင္ခြင္႔ရခ်င္ေနရင္စမွားေတာ႔တာပဲ။ကုိယ္႔အတြက္လည္းမေကာင္းဘူး ဟုထုိမိတ္ေဆြက တုိးတုိးသက္သာၿပန္ေၿပာသည္။ကၽြန္ေတာ္က ထုိမိတ္ေဆြကုိ စိတ္ထဲမွ အႀကိမ္ႀကိမ္ဦးညြတ္ေနမိေတာ႔သည္။
ကၽြန္ေတာ႔ဆီကုိ မိတ္ေဆြမ်ား မႀကာခဏလာေရာက္လည္ပတ္တတ္သည္။မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ကေရာက္လာတုိင္းဘယ္ေကာင္က ဘယ္လုိေက်းဇူးကန္းတာ။ဘယ္လုိမသိတတ္ဘူး။သူ႔တုန္းကဘယ္လုိကူညီထားတာ။ကုိယ္အကူအညီေတာင္း႔ေတာ႔ၿပန္လွည္႔မႀကည္႔ဘူး စသည္ၿဖင္႔ၿမည္တြန္ေသာက္တီးေနတတ္သည္။ဒါနဲ႔ကၽြန္ေတာ္က "ေနပါဦး၊ ခင္ဗ်ားလူတစ္ေယက္ကုိကူညီတယ္ဆုိတာ အခက္အခဲေတြ ေၿပလည္ပါေစေတာ႔ဆုိၿပိးေစတနာသန္႔သန္႔နဲ႔ကူညီခဲ႔တာမဟုတ္ဘူးလား"ကၽြန္ေတာ္က အဲသလုိေမးေတာ႔ထုိမိတ္ေဆြက ေငါက္ခနဲထၿပန္သြားသည္၊ကၽြန္ေတာ္႔ဆုိင္ေရွ႔မွာ ေႏြစံအိမ္လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ရွိသည္။တစ္ၿမဳိ႔လုံးဧ။္ ထင္ရွားေသာဆုိင္လက္တစ္ဖက္စာတြင္ ပါသည္ဟုေၿပာလွ်င္ ရႏုိင္ေကာင္းသည္॥ဆုိင္ရွင္ကုိထြန္းက ဆုိင္သန္႔ရွင္းသပ္ရပ္ပါေစေတာ႔ဆုိၿပီးခုံေအာက္မွာၿခင္းထားၿပီး ပလပ္စတစ္အိတ္စြပ္ေပးထားသည္॥ေရေႏြးက်န္သြန္လု႔ိရသည္..လက္သုတ္..ပါးစပ္သုတ္ၿပီးစကၠဴစေတြကုိအသာေလးေကာက္ထည္႔လုိက္ရုံ.....ဒါေပမဲ႔အခ်ိန္တန္လုိ႔ ႀကည္႔လုိက္လွ်င္ခုံေအာက္မွာစကၠဴစေဖြးေဖြးေတြကၿပန္႔ႀကဲေနသသည္။အမႈိက္စြန္႔ပစ္သည္႔ကိစေလးမွာပင္ကုိယ္႔ကုိယ္ကုိတာ၀န္ယူဖုိ႔လုိသည္။လူႀကီးလူေကာင္းစိတ္ဓါတ္ ရွိဖုိ႔လုိသည္။ေခတ္ေတြ၊စနစ္ေတြႏွင္႔မဆုိင္ဟုထင္သည္။မႀကာေသးခင္က ကၽြန္ေတာ႔မိတ္ေဆြရင္းတစ္ေယာက္သူ႔ဆိုင္တြင္းမွာ သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ရင္းေက်ာက္ႏွစ္ပြင္႔ေကာက္ေတြ႔သည္။တစ္ပြင္႔က ေၿခာက္ကရက္စီေလာက္ရွိမည္။ေဂၚႀကဳိးအသန္႔ေတြ ႏွစ္ပြင္႔ကုိသိန္းတစ္ရာ႔ငါးဆယ္ ေစ်းေပးၿပီးသားအသာေလးတိတ္တဆိတ္ ယူထားလွ်င္လည္းဘယ္သူမွသိမည္မဟုတ္။ဒါေပမဲ႔ ထုိမိတ္ေဆြက ဆုိင္ကယ္တစ္စီးနဲ႔ေက်ာက္ရွင္ကုိလွည္႔ပတ္ရွာသည္ ေက်ာက္ေကာက္ေတြ႔ထားသည္ ဟုနီးစပ္ရာေတြေၿပာခုိင္းသည္။ဘာလုိ႔ သည္ေလာက္ေလာေနတာလဲ အခ်ိန္တန္ သတင္းႀကားရင္လာယူမွာေပါ႔ ဟုေၿပာေတာ႔သည္ေလာက္တန္ဖုိးႀကီးတဲ႔ေက်ာက္ေတြလက္ထဲႀကာႀကာမထားခ်င္ဘူးၿပီးေတာ႔က်ခဲ႔သူခမ်ာဘယ္ေလာက္မ်ား ေသာကၿဖစ္ေနမလဲဟု သူကစာနာစိတ္ၿဖင္႔ၿပန္ေၿပာၿပသည္။ကၽြန္ေတာ္ဆုိရင္ ဒီေလာက္တန္ေႀကးမ်ားတဲ႔ပစည္္းႀကီးၿပန္ေပးဖုိ႔ဆုိ ေတာ္ေတာ္ဆုံးၿဖတ္ရခက္လိမ္႔မယ္ဟု ထုိမိတ္ေဆြကုိေၿပာၿပေတာ႔ "ေလာကမွာ ကုိယ္ပုိင္ဆုိင္ခြင္႔မရသင္႔တဲ႔ ပစည္းဥစာဆုိတာရွိတယ္။ကုိယ္ပုိင္ဆုိင္ခြင္႔မရွိတာကုိ ပုိင္ဆုိင္ခြင္႔ရခ်င္ေနရင္စမွားေတာ႔တာပဲ။ကုိယ္႔အတြက္လည္းမေကာင္းဘူး ဟုထုိမိတ္ေဆြက တုိးတုိးသက္သာၿပန္ေၿပာသည္။ကၽြန္ေတာ္က ထုိမိတ္ေဆြကုိ စိတ္ထဲမွ အႀကိမ္ႀကိမ္ဦးညြတ္ေနမိေတာ႔သည္။
No comments:
Post a Comment